Die Sens' uffm Buckel

Die Sens' uffm Buckel un miid in de Knoche kimmt middags de Hannes vum Feld.
Beim Schwonewertsdeschdersche kehrt er noch oi un er hat sisch en Schoppe bestellt.
Er muß heit ferschderlisch schwitze drum is sein Doschd a net klaa.
Was soll aam des schläschde Lewe aach nitze, es geht doch kaan Mensch ebbes oo.
Er wor in de Wisse im Hei, im Hei juchei, er war in de Wisse im Hei.

Soi Fraa, des Kathrinsche, des backt em en Brei un e Brotworschd, e doppelt gehenkt.
Die hat se zusamme in de Groppe gedaa un stellts newerm Watz soi Getränk.
Sie kann net länger woade, sie macht sisch in de Reih.
Sie muß heid middooch noch mol in de Goade, es geht schunn stak uff drei.
Uff'm Herd do brozzeld de Brei...

De Hannes im Schwone trinkt zwaa odder drei un isch glaab, es wor aa de vert.
Dann stolwert er haam un sucht sisch soin Brei un er hat sisch im Groppe be'errt.
De erste beste Groppe, den schnappt er in de Hatz.
Im Suff is des dem Hannes ganz schnuppe, er frißt das Getränk vun dem Watz.
Er maant es wär Brotworschd mit Brei...

Dann hat er sisch glei in soi Bett noigelegt un schläft aa glei fest wie e Ratz.
Soi Fraa, des Kathrinsche, di kimmt haamgefegt un sucht des Getränk vun dem Watz.
Uff amol do schennt se un flucht se: "Du Ochs! Ach, häst de die Kränk!
Du Uflot, du Meisfalledreher, du Depp! Warum frißt de dem Watz soi Getränk?
Uff'm Herd steht doch Brotworschd un Brei..."

Do nimmt se de Brei un die Brotworschd debei un schitt se dem Watz in de Trooch.
Do rischd sisch de Hannes im Bett nomol uff un rift soiner Kathrine nooch:
"Un kriegt de Watz moi Fresse, moi Brotworschd un moin Brei,
do kann der de Watz die Erwet aa schaffe, do schickst de den Watz aa ins Hei!
Un isch geh der nemeh ins Hei..."